Het kanariepietje in mij

Gisterenavond nam ik voor het slapen gaan een kijkje op Instagram en zag een mooi plaatje voorbijkomen met een verwijzing naar iemands nieuwste blogpost. Ik dacht gelijk aan mijn eigen blog, iets waar ik, toen ik ermee begon, lang over na heb gedacht en enthousiast aan ben begonnen. ‘Typisch Saskia’ zei ik nog net niet hardop, het is namelijk al even stil op mijn blog. Geen inspiratie, of zoiets.

Aan enthousiasme in ieder geval geen gebrek, maar het doorzetten is bij mij regelmatig een dingetje. Vaak doe ik iets of impulsief, of ik denk er zo lang over dat er niets van komt. Het moet namelijk uiteraard wel helemaal perfect zijn voordat ik iets uitvoer…regelmatig komt het dan neer op uitstellen en het welbekende afstellen… Als ik dan wel gebruik maak van dat enorme oplaaiende vuur van enthousiasme, zoals bij mijn blog, wordt dat soms dus al snel een steeds kleiner vlammetje. Ik ben dan vaak alweer afgeleid, heb mijn interesse verloren of heb alweer iets nieuws ontdekt waar ik me volledig op heb gestort.

Al die kleine vlammetjes worden overigens regelmatig weer aangewakkerd, door bijvoorbeeld het tegenkomen van spullen die me er aan herinneren. Zo gaat dat namelijk bij mij, ik regel gelijk de benodigde spullen, impulsief als ik ben. Het vriendje weet dat altijd heel mooi te benoemen, met de vinger op de zere plek…. Hij is er zo eentje die gedegen onderzoek doet voordat hij tot aanschaf over gaat, houdt elkaar lekker in balans toch. Hij is er ook zo eentje die de chipszak (als ie nog niet leeg is) dichtvouwt in plaats van dicht frommelt zoals ik. Tikkeltje offtopic, sorry.

Spullen dus, ik heb ondertussen voor elke hobby wel het benodigde materiaal of cursus gehad: een gitaar die me al jaren aanstaart (ik zing zo graag en dacht mezelf ooit te kunnen begeleiden), kleurboek voor volwassenen, snowboardspullen, tennisracket, surfboard, hardloopspullen, naaimachine, handlettering benodigdheden, Photoshopcursus op de plank, yogacursus (1x geweest, inmiddels niet meer geldig vrees ik), tientallen boeken waarvan ik slechts de eerste pagina’s gelezen heb, schoenen en kleding waar ik me – na het er gretig afrukken van de kaartjes – toch niet zo lekker in voel, duizend kleuren wol, Spaanse les, salsadansen. En ik kan je vertellen, dit lijstje kan langer, veelzijdig als ik ben!

Overigens pakt het huis hier ook iets van mee, steeds weer denk ik ‘NU ga ik het netjes houden.’ De volgende ochtend ben ik dit uiteraard alweer vergeten. Maar dit komt doordat ik creatief ben, zoals ik laatst ergens las. Heb dus gelijk een goed argument als het vriendje klaagt. Soms denk ik wel eens, laat ik eens 1 ding kiezen en daar heel blij van worden of heel goed in worden. Maar dan heb ik weer het concentratievermogen van een kanariepietje en zit ik al weer met mijn hoofd ergens anders. Jammer, want door niks echt af te maken voldoet het niet en stel ik mezelf eigenlijk steeds een beetje teleur. Maar hey, misschien moet ik wel niet zo streng zijn voor mezelf. Accepteren dat ik nou eenmaal ben wie ik ben! Het feit dat hier na een poosje radiostilte weer letters verschijnen zegt al genoeg: ik doe!

En weet je, ik heb weer een nieuw idee, er borrelt weer iets. En dit keer ga ik het uitvoeren en doorzetten (denk ik…). Dat het hier zwart op wit staat helpt wellicht al een beetje. We gaan kaartjes en posters laten maken van onze mooie, bijzondere reisplaatjes (fotografie, nog zo’n hobby). Vraag me er gerust naar als het je te lang duurt, af en toe kan ik die welbekende ‘schop onder mijn kont’ wel gebruiken.

Herkenbaar verhaal? Ik ben benieuwd naar jouw lijstje!

Nieuwsgierig naar mijn tweede instagram account met reisfoto’s: @wanderdontwonder. Afbeelding: pinterest.com.